یادداشت های خانم انار

انار حتی صد سال هم کمه واسه زندگی، ولی آدم‌ها رو یه جایی، یه اتفاقی نگه می‌داره، اونقدر ناعادلانه است که دوست داره باز برگرده. ولی احتمالش کمه این فرضیه‌ی برگشت درست باشه. حتی اگه درست هم باشه ناعادلانه است. چون آدم‌ها همون جا که بیشتر از همیشه دوست دارن زنده باشن، دوست دارن زندگی کنن در دمِ ناچاری قرار می‌گیرن و مجبورن قبول کنن نگه داشته شدن. تلاشتو کردی،حتی تو دم ناچاری که همه چیز رو نپذیری. حتی تلاشتم بی فایده است. انار همیشه وقت کمه. همیشه همه چیز ناعادلانه است، حتی مرگ.